Νο 3/10 ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ: SYLVIA

Το τρίτο από τα 10 επαναστατικά μπαλέτα στην ιστορία του χορού είναι το μπαλέτο Sylvia. Αρχικά ονομαζόταν Sylvia, ou La nymphe de Diane, είναι ένα μεγάλου μήκους μπαλέτο σε 2 ή 3 πράξεις. Η αυθεντική εκδοχή του χορογραφήθηκε το 1876 από τον Louis Mérante σε μουσική του Léo Delibes.

Από πολλές απόψεις, η Sylvia  είναι ένα συνηθισμένο κλασσικό μπαλέτο, αλλά διαθέτει επίσης πολλά στοιχεία που το κάνουν ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Το μπαλέτο είναι αξιοσημείωτο για το μυθολογικό Αρκαδικό τοπίο, τις ευφάνταστες χορογραφίες, τα επεκτεινόμενα σκηνικά και κυρίως για την ιδιαίτερη μουσική.

Υποδοχή

Η Sylvia, ou La nymphe de Diane ήταν το πρώτο μπαλέτο που παρουσιάστηκε στην όπερα Palais Garnier, που μόλις είχε χτιστεί. Όμως, η πρεμιέρα της πέρασε απαρατήρητη από τους κριτικούς. Το σκηνικό της, σχεδιασμένο από την Jules Chéret, ήταν μεν πολυτελές, κακοφωτισμένο δε. Επομένως, οι πρώτες 7 παραγωγές της δεν είχαν εμπορική επιτυχία. Μόνο τα κοστούμια, που είχαν σχεδιαστεί από την Lacoste, πήραν καλές κριτικές, αλλά αυτό που στην πραγματικότητα έσωζε την παράσταση ήταν η μουσική του Delibes.

Ο ίδιος ο Tchaikovsky σχολίασε στον, επίσης μουσικοσυνθέτη, Sergei Taneyev την ευρηματικότητα της μουσικής της Sylvia. Είπε ότι είναι «το πρώτο μπαλέτο, όπου η μουσική αποτελεί όχι μόνο το βασικό, αλλά το μοναδικό ενδιαφέρον. Τι γοητεία, τι φινέτσα, τι πλούσια μελωδία, τι ρυθμός, τι αρμονία.»

Το 1952 ο χορογράφος Sir Frederick Ashton, αναβίωσε το μπαλέτο και το έκανε δημοφιλές. Οι επόμενες παραγωγές του 1997, 2004, 2005 και 2009 είναι βασισμένες στη δική του χορογραφία.

Χορογραφία

Xορογραφικά, η Sylvia, ήταν μπροστά από την εποχή της. Το καστ της παράστασης αποτελούνταν από μπαλαρίνες που παρουσιάζονταν ως ‘αρρενωπές’ κυνηγοί. Αυτό συνέβαλε στο να θεωρηθεί η χορογραφία του Merante, καθώς και οι επόμενες, επαναστατική, καθώς ήταν ανήκουστο για την εποχή.

Από την άλλη, η εκδοχή της Sylvia από τον Ashton είναι πιο σύγχρονη και παρότι διατηρεί μια κλασσική αίσθηση, έχει εκμοντερνιστεί. Χαρακτηριστικά της δουλειάς του Ashton, τα οποίο παρατηρούνται και στη Sylvia, είναι η μίξη της παντομίμας με τον χορό και τα πιο σύνθετα βήματα.

Πρώτη Πράξη: Ένα Ιερό δάσος

Το μπαλέτο ξεκινάει με μια σκηνή λατρείας, όπου πλάσματα του δάσους χορεύουν για τον Έρωτα. Ένας ταπεινός βοσκός, ο Aminta, πέφτει τυχαία επάνω τους, διακόπτοντας το τελετουργικό τους. Μετά, φτάνει στη σκηνή Sylvia, που είναι το αντικείμενο του πόθου του Aminta, με τις κυνηγούς της για να κοροϊδέψουν τον θεό του έρωτα. Ο Aminta προσπαθεί να κρυφτεί, αλλά η Sylvia τον ανακαλύπτει και εξοργισμένη, σημαδεύει με το τόξο της τον Έρωτα. Τελικά, τραυματίζει τον Aminta ο οποίος προσπαθεί να προστατεύσει τον Θεό. Ο Έρωτας με τη σειρά, του τρυπάει τη Sylvia με το βέλος του. Το τραύμα της είναι μικρό αλλά αρκετό για να φύγει από τη σκηνή.

Στη συνέχεια, αποκαλύπτεται ότι ένας κυνηγός, ο Ωρίων, επίσης παρακολουθούσε τη Sylvia, καθώς φαίνεται να γιορτάζει για τον πληγωμένο και αναίσθητο Aminta. Ο Ωρίωνας κρύβεται όταν η Sylvia, που πλέον έχει θετικά συναισθήματα προς τον Aminta, επιστρέφει. Καθώς η κυνηγός θρηνεί πάνω από το θύμα της, απάγεται από τον Ωρίωνα. Οι χωρικοί πενθούν πάνω από το σώμα του Aminta μέχρι που ο Έρωτα, μεταμφιεσμένος με τον μανδύα του, τον επαναφέρει στη ζωή. Ο Έρωτας αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα και  πληροφορεί τον Aminta για την πράξη του Ωρίωνα.

Δεύτερη Πράξη: Η σπηλιά του Ωρίωνα στο νησί

Ο Ωρίωνας κρατάει αιχμάλωτη τη Sylvia στην κρυψώνα του στο νησί και προσπαθεί, μάταια, να τη δελεάσει με κοσμήματα και κρασί. Πλέον, Sylvia θρηνεί για τον Aminta και θαυμάζει το βέλος που έβγαλε από το στήθος της νοσταλγικά. Όταν ο Ωρίωνας της το κλέβει, η Sylvia τον μεθάει μέχρι να μείνει αναίσθητος, παίρνει πίσω το βέλος της και πηγαίνει στον Έρωτα για βοήθεια. Οι επικλήσεις της Sylvia πιάνουν. Ο Έρωτας φτάνει γρήγορα και της δείχνει ένα όραμα με τον Aminta να την περιμένει. Και οι δύο ξεκινούν για τον ναό της Diana, όπου ο αγαπημένος της Sylvia περιμένει.

Τρίτη Πράξη: Η ακτή κοντά στον ναό της Diana

Ο Aminta φτάνει στον ναό της Diana όπου βρίσκει ένα γλέντι και όχι τη Sylvia, η οποία θα φτάσει σύντομα με τον Έρωτα. Αφού μοιράζονται μερικές στιγμές χαράς, με την επανασύνδεσή του, εμφανίζεται ο Ωρίωνας, ψάχνοντας τη Sylvia. Αυτός και ο Aminta παλεύουν. Η Sylvia οχυρώνεται στον βωμό της Diana και ο Ωρίωνας προσπαθεί να την ακολουθήσει. Η Θεά του κυνηγιού, έξαλλη με αυτό το συμβάν, κατατροπώνει τον Ωρίωνα και αρνείται την ένωση του Aminta με τη Sylvia. Ο συμπονετικός Έρωτας δείχνει ένα όραμα στην Diana. Η Θεά αναπολεί τον δικό της νεανικό έρωτα με τον, επίσης βοσκό, Endymion. Η Diana αλλάζει γνώμη και καταργεί το διάταγμά της. Έτσι, ο Aminta και η Sylvia ενώνονται με τις ευλογίες της Θεάς.

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες:

• Οι ρίζες του μπαλέτου Sylvia βρίσκονται στο θεατρικό έργο του ποιητή Tasso, Aminta (1573). Το έργο αυτό προσέφερε τη βασική πλοκή για να μπορέσει ο Delibes να στήσει τη μουσική. Η Jules Barbier και ο Baron de Reinach το προσάρμοσαν για την Όπερα του Παρισιού.
• Η Sylvia είναι ένα επικό ταξίδι, που συνδυάζει τις ιστορίες τριών υπερηρωίδων σε όλο το μεγαλείο της Αρχαίας Ελλάδας. Τη δυνατή Θεά Άρτεμις, την περιπετειώδη νύμφη Sylvia και την άτακτη Ψυχή.

Σχετικό βίντεο.

Διάβασε επίσης

Νο 2/10 ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ: GISELLE

Νο 1/10 ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΠΑΛΕΤΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ: LA SYLPHIDE