Χορός στο εξωτερικό Vol 2: Εμπειρίες ανθρώπων που το τόλμησαν

Ο χορός στο εξωτερικό είναι ένα όνειρο για πάρα πολλά άτομα της χορευτικής κοινότητας. Από το όνειρο όμως μέχρι την πραγματικότητα ο δρόμος είναι μακρύς και συχνά μοναχικός. Αυτό όμως δεν στάθηκε εμπόδιο για την Ελίζα Σουραβλά. Διαβάζοντας την ιστορία της θα δεις ότι για εκείνη η εμπειρία της στο εξωτερικό, παρά τις δυσκολίες, είναι γεμάτη μοναδικές στιγμές που την ανταμείβουν.

Η ιστορία της Ελίζας είναι μέρος μιας σειράς άρθρων για τις εμπειρίες ανθρώπων που ανακαλύπτουν πως είναι ο χορός στο εξωτερικό, τις ευκαιρίες που μπορεί να τους προσφέρει μια άλλη χώρα σε αντίθεση με την Ελλάδα, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ενώ βρίσκονται μακριά απ’ αυτήν.

Φεύγοντας από την Ελλάδα, στόχος µου ήταν να καταφέρω να µπω σε κάποια μεγάλη ομάδα χορού, και έπειτα να εργαστώ ως χορογράφος. Πηγαίνοντας σε αρκετές auditions, κατάλαβα ότι ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος, μιας και εδώ έρχονται ταλαντούχοι καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο, µε σκοπό να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Στο τέλος µε κέρδισε η διδασκαλία. Είναι πολύ ωραίο που εδώ στην Αγγλία ο χορός είναι µέρος του εκπαιδευτικού προγράµµατος. Επίσης είναι σημαντικό το inclusivity, η αποδοχή δηλαδή του κάθε ατόµου στα µαθήµατα χορού, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, ικανότητας, θρησκείας, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού. Αυτήν την έννοια της συμπερίληψης θα ήθελα πολύ να την δω στην πράξη και στην Ελλάδα, και πλέον το όνειρό µου είναι αυτό – να καταφέρω µια µέρα να προωθήσω την συμπερίληψη σε χώρες που έμειναν πίσω σε αυτά τα ζητήματα.

Η αλήθεια είναι ότι από πολύ μικρή ήθελα να φύγω από την Ελλάδα, και συγκεκριμένα να έρθω στην Αγγλία. Δεν ξέρω τι µε τραβούσε εδώ, πάντως ξέρω πως μόλις ήρθα κατάλαβα ότι εδώ θα µείνω! Στα 17, λοιπόν, ρώτησα την δασκάλα µου στον σύγχρονο χορό πού σπούδασε, μιας και την θαύμαζα και την θαυμάζω ακόμη για τις γνώσεις και το ταλέντο της. Όταν µου είπε πως σπούδασε στο Middlesex δεν σκέφτηκα κάτι άλλο, έκανα αμέσως αίτηση. Μέχρι την τελευταία µέρα, όμως, σκεφτόμουν μήπως είναι καλύτερα να µείνω στην Ελλάδα. Αλλά τελικά δεν με κράτησε.

Δεν έψαξα για άλλα Πανεπιστήμια, αλλά έκανα αίτηση µόνο για το Middlesex University. Η αίτηση ήταν αρκετά χρονοβόρα, όμως αρκετά εύκολη να την συμπληρώσει κάποιος µόνος του.  Παρόλα αυτά, θα ήθελα να είχα κάνει μεγαλύτερη έρευνα και να γνώριζα καλύτερα τι άλλες επιλογές είχα. Δεν μετανιώνω για την επιλογή του Πανεπιστημίου καθώς, έμαθα πολλά, µου δόθηκαν μοναδικές ευκαιρίες και γνώρισα πολύ σημαντικούς ανθρώπους στον χώρο του χορού. Επίσης, υπήρχαν συμφοιτητές µου που ήρθαν σε εμάς από ‘μεγαλύτερες’ σχολές, όπως οι Laban και London Contemporary Dance School, γιατί δεν ήταν ευχαριστημένοι από το πρόγραµµα σπουδών εκεί. Πιστεύω πως είναι καλύτερα για κάποιον που θέλει να σπουδάσει χορό έξω, να δηλώσει παραπάνω από µία επιλογές και μέσα από τις auditions να δει τι του ταιριάζει. 

Η οικογένειά µου ήταν πολύ υποστηρικτική, γιατί ήξεραν ότι αυτό θέλω να κάνω. Από την αρχή µε στήριζαν και µε στηρίζουν ακόμη. Οι φίλοι µου το ίδιο. Ο αποχωρισμός είναι πάντα δύσκολος, και η απόσταση φέρνει τριβή, αλλά οι καλοί µου φίλοι είναι ακόμη κοντά µου, κι ας είναι µακριά.  Επίσης είναι πολύ σημαντικό για κάποιον που θέλει να φύγει, να είναι προετοιμασμένος για το τι και ποιους θα αφήσει πίσω. Δυστυχώς εμείς που φεύγουμε από την χώρα µας είμαστε λίγο παρεξηγημένοι. Ο κόσμος πιστεύει ότι έχουμε ξεγράψει την Ελλάδα, έχουμε στρωμένες δουλειές και τα έχουμε κατακτήσει όλα. Η αλήθεια όμως είναι ότι µας πονάει να βλέπουμε την χώρα µας να κάνει βήματα πίσω. Και πιο πολύ µας πονάει που αφήσαμε την οικογένεια µας και φύγαμε. Οι τύψεις είναι µέρος της καθημερινότητας, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Τα χαμόγελα στις βιντεοκλήσεις κρατάνε µέχρι να κλείσει η συνομιλία. Μετά κυριαρχεί η µμοναξιά και η στενοχώρια. Όσο δυνατός κι αν είναι κάποιος, θα πρέπει να µπορεί να αντιμετωπίζει την σκληρή αυτή πραγματικότητα.

Η εμπειρία όμως είναι μοναδική. Ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα, γνωρίζεις ανθρώπους και εμπειρίες πρωτόγνωρες. Τα πράγματα εδώ στην Αγγλία είναι όπως τα περίµενα. Υπάρχει τάξη και οργάνωση σε πολλά πράγματα.  Αν θες να σου πω τα πλεονεκτήματα του να ζω στην Αγγλία τότε θα ξεκινήσω µε την συμπερίληψη. Υπάρχει σεβασμός στον καθένα ξεχωριστά. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για εργασία και ανέλιξη, σε όποιον τομέα επιλέξεις. Υπάρχει οικονομική στήριξη από το κράτος για όποιον την χρειαστεί, και σαν µητέρα δύο παιδιών θα σου πω ότι είναι τεράστιο πλεονέκτημα το ότι οι γέννες είναι δωρεάν, και τα παιδιά έχουν δωρεάν ιατρική και οδοντιατρική περίθαλψη µέχρι τα 16 τους χρόνια.  Στα μειονεκτήματα θα βάλω την απόσταση από τις οικογένειές µας, τον καιρό και το κακό φαγητό! Δεν µπορώ να βρω κάποιο µειονέκτηµα σχετικά µε τα επαγγελµατικά.

Δεν ξέρω αν πέτυχα τον στόχο µου, καθώς συνέχεια ξεκινάω καινούργια πράγματα και ανακαλύπτω πτυχές του εαυτού µου που δεν γνώριζα. Σίγουρα έκανα πράγματα που δεν θα μπορούσα να φανταστώ, όπως το να χορέψω µπροστά στη Βασίλισσα στους κήπους του Buckingham Palace, ή να χορέψω στο O2 Arena. Αυτό για ‘µένα είναι μεγάλη επιτυχία! Όπως επιτυχία για ‘µένα είναι πως µετά από τόσα χρόνια διδασκαλίας, κατάφερα να ανοίξω την δικιά µου σχολή χορού. Επιτυχία είναι και το ότι κατάφερα να αποκτήσω κι άλλα πτυχία πάνω σε θέματα που επίσης µε ενδιαφέρουν, όπως η γυμναστική και η διατροφή.  Οι στόχοι συνέχεια αλλάζουν αλλά αυτό είναι κάτι που µε ιντριγκάρει αρκετά.   

Δεν σκέφτομαι πλέον το μέλλον. Ζω το σήμερα και κάθε µέρα στοχεύω στο να μαθαίνω κάτι καινούριο που θα µε εξελίξει. Θέλω να κάνω τα νέα παιδιά να αγαπήσουν τον χορό και να τον χρησιμοποιούν σαν µέσο έκφρασης, δημιουργικότητας και θεραπείας. Θέλω γενικά να είμαι καλή σε ό,τι κάνω και να νιώθω ότι προσφέρω κάθε µέρα.     

Ο χορός στο εξωτερικό για κάποιους, όπως και για την Ελίζα, είναι μονόδρομος. Παρότι στην Ελλάδα έχουμε γνωρίσει και συνεργαστεί με πολλούς ανθρώπους, σχολές και οργανισμούς που αγαπούν τον χορό, τους χορευτές κάθε ηλικίας και την διδασκαλία, δυστυχώς το σύστημά της κάποιες φορές αποτυγχάνει να προσφέρει τον απαραίτητο χώρο να μοιράσουν και να επεκτείνουν αυτή την αγάπη. Αυτό όμως δεν είναι πάντα απαραίτητα απογοητευτικό. Η αισιόδοξη σκοπιά της Ελίζας μπορεί να δώσει βήμα για πολλούς ανθρώπους της Ελλάδας που έφυγαν στο εξωτερικό. Είναι όμορφη και ουσιώδης κίνηση η απόφαση να πάρεις τις εμπειρίες που μάζεψες και να τις φέρεις στην χώρα που σε απογοήτευσε και σε οδήγησε στο εξωτερικό. Άλλωστε αν κάτι μας διδάσκει η τέχνη είναι ότι στην πραγματικότητα τίποτα ποτέ δεν πεθαίνει! Με όποιον στόχο και να ξεκινήσεις σημασία έχει να αντιμετωπίζεις τις ευκαιρίες και τις νέες εμπειρίες με δεκτικότητα και ανοιχτό μυαλό. Έτσι, σίγουρα θα βρεις αυτό που ψάχνεις. Που πολύ συχνά δεν ήξερες ότι το έψαχνες.